Zespół Szkół im. Prezydenta Ignacego Mościckiego w Zielonce

• - Strona Główna

• - PREZENTACJA SZKOŁY

• - Patron szkoły

Prezydent Ignacy Mościcki urodził się 1 grudnia 1867 roku w Mierzanowie, koło Ciechanowa. Wychował się w polskiej, patriotycznej rodzinie, a jego ojciec, ziemianin był uczestnikiem Powstania Styczniowego w 1863 roku.

Po ukończeniu Szkoły Realnej w Warszawie i zdobyciu średniego wykształcenia rozpoczął studia na Politechnice w Rydze na wydziale chemii. W czasie pięcioletnich studiów prowadził działalność konspiracyjną w socjalistycznej partii „Proletariat”.

Po zakończeniu studiów Mościcki wrócił do Warszawy, jednak ścigany przez policję za działalność rewolucyjno-niepodległościową i zagrożony aresztowaniem postanowił emigrować. W 1892 roku wraz z żoną Michaliną wyjechał do Londynu, gdzie znalazł tymczasowe zatrudnienie w charakterze robotnika. W Anglii współdziałał z polskimi socjalistami w emigracyjnym odłamie Polskiej Partii Socjalistycznej. Mościcki rozpoczął wtedy z Piłsudzkim stałą współpracę na gruncie politycznym opartą na wspólnych patriotycznych dążeniach i ideach. W Londynie znalazł też czas na poszerzenie swojej wiedzy w Kolegium Technicznym i londyńskiej Bibliotece Patentów.

W 1897 roku przeniósł się do Szwajcarii, gdzie dzięki wiedzy i wykształceniu otrzymał posadę asystenta na Uniwersytecie w Fryburgu. Udało mu się również utworzyć własną spółkę udziałową, finansującą i realizującą jego wynalazki i rozwiązania techniczne. Później dzięki swej pomysłowości został zatrudniony w przemyśle chemicznym. Na skalę przemysłową zastosował wynalezioną przez siebie metodę uzyskiwania azotu z powietrza z wykorzystaniem łuku elektrycznego. Uznanie i sławę przyniosło mu także opracowanie konstrukcji kondensatorów wielkiej mocy. Dzięki talentowi i rzetelnej, ciężkiej pracy stanął w rzędzie najlepszych specjalistów w dziedzinie chemii w całej Europie.

W roku 1912 Mościcki powrócił do kraju, gdzie objął katedrę Chemii Fizycznej i Elektrochemii Technicznej na Politechnice we Lwowie. W 1925 roku, po trzynastu latach owocnej pracy na uczelni, został jej rektorem. W tym samym roku rozpoczął jednak pracę na Politechnice Warszawskiej.

Mościcki był autorem ogromnej ilości prac naukowych i patentów zarówno polskich, jak i zagranicznych. Prowadził badania z dziedziny technologii zastosowania ropy naftowej oraz gazu ziemnego. Od 1922 roku pełnił również funkcję dyrektora Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Chorzowie. Rozwinął polski przemysł chemiczny między innymi poprzez stworzenie wyspecjalizowanych i nowoczesnych zakładów w Mościcach, Tarnowie oraz Jaworznie. Mościcki miał wprost gigantyczny wpływ na rozwój nauk chemicznych w Polsce i na świecie. Założył Chemiczny Instytut Badawczy w Warszawie, był czynnym członkiem Polskiego Towarzystwa Chemicznego, a od 1932 roku także jego prezesem. Posiadał liczne doktoraty honoris causa uczelni krajowych i zagranicznych.

Po przewrocie majowym w 1926 roku, który spowodował dymisję Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego, za poparciem marszałka Piłsudzkiego wystartował w wyborach prezydenckich. W czerwcu tego samego roku po zwycięstwie w drugiej turze wyborów Zgromadzenia Narodowego, został Prezydentem II Rzeczypospolitej. Oficjalne zaprzysiężenie odbyło się na Zamku Królewskim w Warszawie w obecności członków Zgromadzenia Narodowego, rządu, korpusu dyplomatycznego, rodziny, przyjaciół i dziennikarzy. Podczas siedmioletniej kadencji Mościcki rozwijał i kontynuował linię polityczną Piłsudzkiego, sprowadzoną głównie do utrzymywania równorzędnych stosunków ze Związkiem Radzieckim i Niemcami.

9 maja 1933 roku na Zamku Królewskim w Warszawie, który Mościcki uczynił siedzibą głowy państwa, został zaprzysiężony przez Zgromadzenie Narodowe na drugą kadencję prezydencką. Po agresji Niemiec na Polskę wraz z rządem wyjechał z Warszawy na Pokucie, a po wkroczeniu do kraju Armii Czerwonej zmuszony został w dniu 18 września przekroczyć granicę polsko-rumuńską. Ten krok podyktowany był zamiarem kontynuowania państwowości polskiej i kierowania nią z zagranicy. Nie mogąc prowadzić działalności politycznej w myśl Konstytucji Kwietniowej, w dniu 30 września przekazał funkcję prezydenta Władysławowi Raczkiewiczowi, a sam w grudniu tego roku udał się do Szwajcarii.

Zmarł w Genewie 2 października 1946 roku w wieku 79 lat.

Prezydent Ignacy Mościcki